نكات اخلاقى و تربيتى در قربانى :
در عملِ قربانى، تنها نام خدا را بر زبان مى رانند; به طورى كه در آيه 28 حج مى فرمايد: } لِيَشهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ وَ يَذْكُرُوا اْسمَ الله{.
در اين سخن نكته دقيقى هست و آن اينكه: توجه حاجى به هنگام قربانى، بايد تنها به خدا باشد، هر چند از گوشت قربانى خود و ديگران استفاده مى كنند، اين استفاده تحت الشعاع نام خدا و ياد او قرار گرفته است قربانى نشانه اى است از نهايت گذشت و يادآور قربان كردن اسماعيل است و تو بايد اسماعيلت را قربانى كنى. در واقع خداوند از ابراهيم قربان كردن فرزندش را نمى خواست، بلكه مى خواست دل از علائق مادّى و دنيوى و ماسوى الله بركَنَد، حال اسماعيلِ حاجى هر چه و هر كه باشد بايد قربانى شود . اسماعيل او چيست؟ مقام، آبرو، موقعيّت، شغل، پول، خانه، باغ، اتومبيل، معشوق، خانواده، علم، درجه، هنر، روحانيّت، لباس، نام، نشان، جان، جوانى، زيبايى و . . .و خلاصه آنچه تو را در راه ايمان ضعيف مى كند بايد قربان شود . فلسفه قربانى ، آمادگى فرد است براى هرگونه ايثار و از خود گذشتگى در راه اجراى اوامر الهى.
ياد و نام خدا در حين عمل قربانى ، نفى اعمال مشركين است كه قربانى را براى بتها انجام مى دادند و هنگام ذبح ، نام بتها را بر زبان مى راندند. ذكر خدا در اين ايّام تكبير است كه در بحث از ايّام تشريق بدان اشاره شد.
بشر از ابتدا باورهايى داشته، هر چند در مواردى آلوده به مسائل خرافى، اما بسيارى از آن موارد طبيعى و فطرى به نظر مى رسيده است و اديان الهى اين تمايلات فطرى را مسير صحيح قرار داده اند كه از جمله آنها است ذبح قربانى در مراسم حج. اين عمل صرف نظر از پيروى سنّت ابراهيم، سابقه ديرينه اى دارد كه ابتدا به صورت هديه و تحفه و قربانى حيوان و حتى انسان در مكانهاى خاصى انجام شده و همراه با اورادى بوده است».
زائران بيت الله بايد آلودگيها را از خود دور بريزند و خود را پاك كنند و به نذرهاى خود وفا كنند و طواف خانه را به جاى آورند: } ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ{ اين طواف را بعضى اعم دانسته اند; يعنى هم طواف زيارت، هم طواف نساء و هم حتى طواف عمره.
در آيه بعدى مى فرمايد:
} ذلِكَ وَمَنْ يُعَظِّمْ حُرُماتِ اللهِ فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ اُحِلَّتْ لَكُمُ الأَنْعامُ إِلاّ ما يُتْلى عَلَيْكُمْ فاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنْ الاَوْثانِ وَاجْتَنِبُوا قَولَ الزُّورِ{.
«مناسك حج چنين است و هر كس برنامه هاى الهى را بزرگ دارد، نزد پروردگارش براى او بهتر است، و چهار پايان براى شما حلال شده مگر آنچه دستور منعش بر شما خوانده مى شود. از پليديها; يعنى از بتها اجتناب كنيد و از سخن باطل و بى اساس بپرهيزيد.»
به عبارتى ديگر، در اين آيه آنچه را كه در آيات پيشين به تفصيل گفته است، جمع بندى مى كند و مى گويد: هر كس برنامه هاى الهى را بزرگ شمارد و احترام آنها را حفظ كند در پيشگاه خداوند مقرّبتر است. آنگاه هشدار مى دهد كه از سخن باطل بپرهيزيد. مراد از «سخن باطل» تلبيه مشركان است كه در مراسم حجّ جاهليّت مى گفتند: «لبَّيكَ لا شَرِيكَ لَكَ اِلاّ شَرِيكاً هُوَ لَكَ، تَمْلكه وَ ما مَلَك».
کلمات جستجو:
فروش فیش حج,اخبار حج,اخبار ثبت نام مکه,سازمان حج و زیارت,اخبار از مکه,